Tamil Nadu: ତାମିଲନାଡୁ ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନକୁ ଆଉ ବର୍ଷେରୁ ଅଧିକ ସମୟ ବାକି ଅଛି, କିନ୍ତୁ ରାଜନୈତିକ ଦୃଶ୍ୟପଟ୍ଟ ବିଶେଷ କରି ଶାସକ ଦ୍ରାବିଡ ମୁନେତ୍ରା କଜଗମ (ଡିଏମକେ) ଏବଂ ଭାରତୀୟ ଜନତା ପାର୍ଟି (ବିଜେପି) ମଧ୍ୟରେ ଉତ୍ତେଜନା ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।
୨୦୨୦ର ଜାତୀୟ ଶିକ୍ଷା ନୀତି (ଏନଇପି)ରେ ଦର୍ଶାଯାଇଥିବା ତ୍ରିଭାଷା ନୀତିକୁ ନେଇ ଏବଂ ଏହା ଏକ ବିବାଦୀୟ ପ୍ରସଙ୍ଗ ହୋଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ଏହି ଉତ୍ତେଜନାପୂର୍ଣ୍ଣ ରାଜନୈତିକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି। ମାତୃଭାଷା ବ୍ୟତୀତ ଏକାଧିକ ଭାଷା ଶିଖିବା ପାଇଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରି ଦେଶର ବହୁଭାଷିକତାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଏନଇପିର ଲକ୍ଷ୍ୟ। ଏହାକୁ ଭାଷାଭିତ୍ତିକ ବିବିଧ ରାଜ୍ୟରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିତର୍କ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ।
ଉପମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଉଦୟନିଧି ଷ୍ଟାଲିନ ଏହି ନୀତିକୁ କଡ଼ା ସମାଲୋଚନା କରି ଯୁକ୍ତି ବାଢ଼ିଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ତାମିଲନାଡୁ ଉପରେ ହିନ୍ଦୀ ଲଦିବା ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଏକ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର। ବିଶେଷ କରି ଯେଉଁ ରାଜ୍ୟ ନିଜର ସମୃଦ୍ଧ ଭାଷାଗତ ଐତିହ୍ୟ ଓ ସାଂସ୍କୃତିକ ପରିଚୟ ପାଇଁ ଗର୍ବିତ, ସେଠାରେ ଏହି ବିବାଦ ମୁଣ୍ଡ ଟେକିଛି। ଷ୍ଟାଲିନଙ୍କ ବିରୋଧ କେବଳ ଭାଷାକୁ ନେଇ ନୁହେଁ; ଏହା ତାମିଲ ସଂସ୍କୃତିର ସଂରକ୍ଷଣ ଏବଂ ଶିକ୍ଷାଗତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ରାଜ୍ୟ ଶାସନର ସ୍ୱାଧୀନତା ବିଷୟକୁ ମଧ୍ୟ ସାମନାକୁ ଆଣିଛି I ଏହା ଗଭୀର ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ। ତ୍ରିଭାଷା ଫର୍ମୁଲା ଲାଗୁ ହେଲେ ତାମିଲର ମାନ୍ୟତା କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ହୋଇପାରେ, ଯାହା କେବଳ ଭାଷା ନୁହେଁ ବରଂ ରାଜ୍ୟର ପରିଚୟର ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପାଦାନ ବୋଲି ସେ ଯୁକ୍ତି ବାଢ଼ିଛନ୍ତି।
ପାଣ୍ଠି ସମସ୍ୟା
ତାମିଲନାଡୁରେ ଏନଇପିର କାର୍ଯ୍ୟକାରିତା ପାଇଁ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଆର୍ଥିକ ସମ୍ବଳ ଯୋଗାଇବାରେ ବିଫଳ ହୋଇଥିବାରୁ ଷ୍ଟାଲିନ୍ ବିଜେପି ନେତୃତ୍ୱାଧୀନ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ବିରୋଧରେ ଅଭିଯୋଗ ଆଣିଛନ୍ତି। ଏହି ସମାଲୋଚନା ଅବାସ୍ତବ ନୁହେଁI ରାଜ୍ୟସ୍ତରୀୟ ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାରକୁ ସମର୍ଥନ କରିବାରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ଦାୟିତ୍ୱ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇଛି ତାମିଲନାଡୁ। ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ପାଣ୍ଠି ବିନା, ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ଶିକ୍ଷାଗତ ଫଳାଫଳ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥିବା ନୀତିଗୁଡ଼ିକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାକୁ ସମର୍ଥ ହୋଇନପାରନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଏନଇପି ହାସଲ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ବିପଦରେ ପକାଇପାରେ।
ଏହି ବିବାଦର ରାଜନୈତିକ ପ୍ରଭାବ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, କାରଣ ଡିଏମକେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଚାଲିଥିବା ଭାଷାଗତ ଜବରଦଖଲ ବିରୋଧରେ ନିଜକୁ ତାମିଲ ସଂସ୍କୃତିର ରକ୍ଷକ ଭାବରେ ଅବସ୍ଥାପିତ କରି ଜନସମର୍ଥନ ହାସଲ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ଅପରପକ୍ଷରେ ଘୋଷିତ ନୀତି ଅନୁଯାୟୀ ଆଞ୍ଚଳିକ ଦଳଦ୍ଵାରା ଅଧ୍ୟୁଷିତ ରାଜ୍ୟରେ ନିଜର ସ୍ଥିତି ସୁଦୃଢ଼ କରିବାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଛି ବିଜେପି।
ନିର୍ବାଚନ ତାରିଖ ଯେତିକି ପାଖେଇ ଆସୁଛି, ତ୍ରିଭାଷା ନୀତି ଏବଂ ତାମିଲନାଡୁର ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହାର ପ୍ରଭାବକୁ ନେଇ ଚର୍ଚ୍ଚା ଅଧିକ ତୀବ୍ର ହେବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି, ଯାହା ନିର୍ବାଚନ ପୂର୍ବରୁ ଉଭୟ ଦଳର ରଣନୀତିକୁ ପ୍ରଭାବିତ କାରିବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି। ଏହି ରାଜନୈତିକ ବିବାଦର ଫଳାଫଳ ସେହି ରାଜ୍ୟର ଶିକ୍ଷା ଢାଞ୍ଚା ଏବଂ ଏହାର ସାଂସ୍କୃତିକ ପରିଚୟ ଉପରେ ସ୍ଥାୟୀ ପ୍ରଭାବ ପକାଇପାରେ ଏବଂ ଆଗାମୀ ନିର୍ବାଚନରେ ଏହା ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରସଙ୍ଗ ହୋଇପାରେ।
ଏହି ଅଭିଯୋଗର ଜବାବରେ କେନ୍ଦ୍ର ଶିକ୍ଷାମନ୍ତ୍ରୀ ଧର୍ମେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଧାନ ଡିଏମକେକୁ ରାଜନୈତିକ କଳହ ଅପେକ୍ଷା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ଶିକ୍ଷାଗତ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦେବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି। ଦଳୀୟ ବିବାଦରେ ଫସିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ଯେପରି ଗୁଣାତ୍ମକ ଶିକ୍ଷା ପାଇବେ ସେଥିପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉପରେ ସେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଆରୋପ କରିଛନ୍ତି। ମାତୃଭାଷା ବ୍ୟତୀତ କେଉଁ ଭାଷାରେ ପାଠ ପଢ଼ିପାରିବେ ସେ ନେଇ ଅନିଶ୍ଚିତତା ଲାଗି ରହିଥିବାରୁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ବି ଅନିଶ୍ଚିତ ଅବସ୍ଥାରେ ପଡ଼ିଛନ୍ତି।
ଗୋଟିଏ ନୀତି?
ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ଅନିଶ୍ଚିତତା ବିଶେଷ ଭାବରେ ଚିନ୍ତାଜନକ ଯେ ଶିକ୍ଷା ସମ୍ବିଧାନର ସମକାଳୀନ ତାଲିକା ଅଧୀନରେ ଆସୁଛି, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ଶିକ୍ଷାଗତ ପଦକ୍ଷେପର ସଫଳ ରୂପାୟନ ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ଏବଂ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସହଯୋଗର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।
କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଏନଇପିକୁ ଦେଶର ଶୈକ୍ଷିକ ଦୃଶ୍ୟକୁ ବଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ଏକ ବ୍ୟାପକ ଢାଞ୍ଚା ଭାବରେ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଥିବାବେଳେ ଏହା ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ଅନନ୍ୟ ଭାଷାଗତ ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ନୀତି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାର ଅଧିକାର ପ୍ରଦାନ କରିବା ଦରକାର। ସବୁ ରାଜ୍ୟ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାର ନୀତି –ଏହି ଆଭିମୁଖ୍ୟ ଭାରତର ବିବିଧ ଭାଷାଗତ ଐତିହ୍ୟର ସମୃଦ୍ଧ ପରମ୍ପରାକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିପାରେ, ଯାହା ଦେଶର ପରିଚୟର ମୂଳଦୁଆ ଅଟେ।
କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ପାଣ୍ଠି ଆବଣ୍ଟନରେ ରାଜନୈତିକ ପକ୍ଷପାତିତା ବାଧା ସୃଷ୍ଟି ନ କରିବା ଜରୁରୀ। ବିଶେଷ କରି ଯେତେବେଳେ ସ୍ଥାନୀୟ ଭାଷା ଓ ସଂସ୍କୃତିର ସଂରକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଏଭଳି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଆଯାଏ, ସେତେବେଳେ କୌଣସି ରାଜ୍ୟ ଭେଦଭାବର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ କିମ୍ବା ଏନଇପିକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ଗ୍ରହଣ ନ କରିବା ପାଇଁ ଦଣ୍ଡିତ ହେବା ବି ଠିକ୍ ନୁହେଁ।
ବର୍ତମାନର ପ୍ରାଥମିକତା ହେଉଛି ଭାରତର ଅନେକ ଭାଷାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିବା ଏବଂ ସମର୍ଥନ କରୁଥିବା ଏଭଳି ଏକ ସ୍ଥାନ ସୃଷ୍ଟି କରିବା, ଯେଉଁଥିରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ସେମାନଙ୍କ ସାଂସ୍କୃତିକ ଏବଂ ଭାଷାଗତ ଐତିହ୍ୟକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିବା ଭଳି ଗୁଣାତ୍ମକ ଶିକ୍ଷା ପାଇପାରିବେ। ଭାରତ ହେଉଛି ବିବିଧତାରେ ସମୃଦ୍ଧ ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ର, ଯାହାର ବିଶାଳ ଦୃଶ୍ୟପଟରେ ଅନେକ ଭାଷା ରହିଛି। ଏହି ଭାଷାଭିତ୍ତିକ ବିବିଧତା କେବଳ ଯୋଗାଯୋଗର ମାଧ୍ୟମ ନୁହେଁ; ଏହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ପରିଚୟ ଏବଂ ଇତିହାସର ଏକ ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଙ୍ଗ।
ତେଣୁ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକ ଏହି ବିବିଧତାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଦରକାରଇ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଏପରି ଏକ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେଉଁଠାରେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ସେମାନଙ୍କ ମାତୃଭାଷାରେ ଶିଖିପାରିବେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଭାଷାର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ମଧ୍ୟ ଆସିପାରିବେ। ଏହି ଆଭିମୁଖ୍ୟ କେବଳ ଜ୍ଞାନ ବିକାଶକୁ ବଢ଼ାଇନଥାଏ ବରଂ ବିଭିନ୍ନ ସଂସ୍କୃତିର ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତୀକରଣ ସହିତ ଉଚିତ ସମ୍ମାନକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିଥାଏ।
ତେବେ ହିନ୍ଦୀ ପ୍ରତି ତାମିଲନାଡୁ ସରକାରଙ୍କ ନକାରାତ୍ମକ ଆଭିମୁଖ୍ୟ ଯୋଗୁଁ ସ୍ଥିତି ଦିନକୁ ଦିନ ଜଟିଳ ହେବାରେ ଲାଗିଛି। ଏହି ରାଜନୈତିକ ଆଭିମୁଖ୍ୟଟି ବିଭାଜନର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ, ଯେଉଁଠାରେ ଛାତ୍ରମାନେ ଗୋଟିଏ ଭାଷାକୁ ଅନ୍ୟଭାଷା ଉପରେ ବାଛିବାର ଚାପ ଅନୁଭବ କରିପାରନ୍ତି, ସମ୍ଭବତଃ ସେମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ମୂଳ ଭାଷରୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ କରିଦେବ ଓ ଭବିଷ୍ୟତର ଯୋଗାଯୋଗ ଏବଂ ବୁଝାମଣା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କର ସୁଯୋଗକୁ ସୀମିତ କରିବା ଭଳି ସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରେ।
ଭାଷା ସଂଘର୍ଷର ଉତ୍ସ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ; ବରଂ, ଏହା ଏକ ସେତୁ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ଯାହା ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ ଏବଂ ସମ୍ପ୍ରଦାୟକୁ ସଂଯୋଗ କରେ। ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଭାଷାକୁ ଅନ୍ୟଭାଷା ଅପେକ୍ଷା ପ୍ରାଥମିକତା ଦେବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିବା ଅର୍ଥ ଭାଷାଗତ ଐତିହ୍ୟର ମୌଳିକତାକୁ କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ କରିବା ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ପରିଚୟ ହରାଇବା।
ଅଭିଭାବକ ଓ ଶିକ୍ଷକ
ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ, ପିଲା କେଉଁ ଭାଷାରେ ପଢ଼ିବେ ସେ ନେଇ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରିବାରେ ଅଭିଭାବକ ଏବଂ ଶିକ୍ଷକମାନେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ । ସେମାନେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବହୁଭାଷିକତାର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରିବେ ଏବଂ ଏକାଧିକ ଭାଷା ଶିଖିବାଦ୍ୱାରା ଯେଉଁ ସମୃଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ତାହାକୁ ପ୍ରଶଂସା କରିବାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିପାରିବେ।
ସଚେତନ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ ପ୍ରଦାନ କରି, ଅଭିଭାବକ ଏବଂ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀମାନେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଏବଂ ସାଂସ୍କୃତିକ ପରିଚୟକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରୁଥିବା ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଆହରଣ ପାଇଁ ଉତ୍ସାହିତ କରିପାରିବେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକ ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ଦକ୍ଷତା ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିପାରିବେI ବହୁଭାଷିକତା ଅଧିକ ଲାଭଦାୟକ ପିଲା ଏହା ବୁଝିବା ଦରକାର।
ଏହି ଆହ୍ୱାନଗୁଡ଼ିକୁ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଭାବରେ ମୁକାବିଲା କରିବା ପାଇଁ ଉଭୟ କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ସହଯୋଗ କରିବା ଏବଂ ଏକ ସହମତିରେ ପହଞ୍ଚିବା ଜରୁରୀ ଯାହା ପିଲାଙ୍କ ଶିକ୍ଷାଗତ ଆବଶ୍ୟକତା ଏବଂ ଦେଶର ବ୍ୟାପକ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦେବ। ଏହି ସହଯୋଗ ଏକ ବ୍ୟାପକ ଭାଷା ନୀତି ବିକଶିତ କରିବା ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉଚିତ ଯାହା ଭାରତରେ କଥିତ ସମସ୍ତ ଭାଷାର ଗୁରୁତ୍ୱକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁଥିବI ଦେଶରେ ଏଭଳି ଏକ ପାଠ୍ୟକ୍ରମକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଦରକାର ଯାହା ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଏବଂ ଦେଶର ଭାଷାଗତ ବିବିଧତାର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରୁଥିବ।
ମିଳିତ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ସରକାରମାନେ ଏପରି ଏକ ଢାଞ୍ଚା ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିବେ ଯାହା କେବଳ ଆଞ୍ଚଳିକ ଭାଷାକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିବ ତାହା ନୁହେଁ ବରଂ ହିନ୍ଦୀ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଭାଷାର ଶିକ୍ଷାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଥିବI ଏହା ବିଭିନ୍ନ ଭାଷାଭିତ୍ତିକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ମଧ୍ୟରେ ଏକତା ଏବଂ ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ମାନର ଭାବନାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବ।
ଶେଷରେ, ଆମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଉଛି ଏଭଳି ଏକ ଶିକ୍ଷାଗତ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପିଲା ନିଜକୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ମାନେ କରିବ ଏବଂ ନିଜର ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ ଅନୁଭବ କରିପାରିବ– ତେଣିକି ତାହା ଯେଉଁ ଭାଷା ହେଉ ନ କାହିଁକି। ଭାଷାଗତ ବିବିଧତା ଏବଂ ସହଯୋଗକୁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦେଇ, ଆମେ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ଦରକାର ଯେ ସମସ୍ତ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଏକ ଗୁଣାତ୍ମକ ଶିକ୍ଷା ପାଇପାରିବେ ଯାହା ସେମାନଙ୍କ ଐତିହ୍ୟକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିବା ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଥିବI ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେ, ସେମାନେ ଏକ ବହୁସାଂସ୍କୃତିକ ସମାଜର ଗଠନରେ ସହାୟତା କରିପାରିବେ।
ALSO READ: https://purvapaksa.com/lalu-yadav-cm-story-how-nitish-kumar-played-a-role/
ଦୟାକରି ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ, ନ ହେଲେ ଭିପି ସିଂ ତାଙ୍କ ଲୋକକୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ କରିଦେବେ
