ଓଡ଼ିଶାର ସର୍ବାଙ୍ଗୀନ ବିକାଶ ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ ଅନେକ – ଢାଞ୍ଚାଗତ, ଐତିହାସିକ ଏବଂ ପରିବେଶଗତ । ଏହିସବୁ କାରଣର ମିଶ୍ରଣରୁ ଓଡ଼ିଶାରୁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଘୁଞ୍ଚୁନାହିଁ ,ଯଦିଓ ବିଗତ ଦଶନ୍ଧିରେ ରାଜ୍ୟ ପ୍ରଗତି କରିଛି। ଓଡ଼ିଶା ଗରିବ ରହିବାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣଗୁଡ଼ିକର ଏକ ତାଜା ବିଶ୍ଳେଷଣ ସମ୍ଭବ।
ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନ ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ଓଡ଼ିଶା ଏକ ବୃହତ ପ୍ରଶାସନିକ ଅଞ୍ଚଳର ଅଂଶ ବିଶେଷ ଥିଲା, ଭିତ୍ତିଭୂମି ଏବଂ ଶିଳ୍ପ ବିକାଶ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଅଣଦେଖା କରାଯାଇଥିଲା । ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ, ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟରେ ଶିଳ୍ପାୟନ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ବେଳେ ଓଡ଼ିଶା କୃଷି ଏବଂ ଖଣି ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ହୋଇ ରହିଥିଲା ଏବଂ ଉନ୍ନତିର ବିବିଧତା ଆଡ଼କୁ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଆଯାଇନଥିଲା ।
ଆଜି ବି ଓଡ଼ିଶାର ଜନସଂଖ୍ୟାର ୬୦ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ କୃଷି ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ, ଯାହା ପୁଣି ବର୍ଷା-ଆଧାରିତ ଏବଂ ଜୀବିକା-ଆଧାରିତ । କମ୍ ଜଳସେଚନ (ଚାଷ ଯୋଗ୍ୟ ଜମିର ପ୍ରାୟ ୩୫ ପ୍ରତିଶତ), ଛୋଟ ଜମି ଏବଂ ପୁରୁଣା ଚାଷ ଅଭ୍ୟାସ ଯୋଗୁଁ ଓଡ଼ିଶାରେ କୃଷି ଉତ୍ପାଦନଶୀଳତା ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭାବରେ କମ୍ । ମୌସୁମୀର ବିଫଳତା ଏବଂ ବଜାରରେ ଅସ୍ଥିରତା ରାଜ୍ୟର ଅର୍ଥନୀତିକୁ ବିପଦ ଭିତରକୁ ଠେଲି ଆସିଛି ।
ଭୌଗୋଳିକ ସ୍ଥିତି କାରଣରୁ ଓଡ଼ିଶା ବାତ୍ୟା, ବନ୍ୟା ଏବଂ ମରୁଡ଼ି ପ୍ରବଣ – ବିଶେଷ କରି ଉପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ଅଞ୍ଚଳ । ୧୯୯୯ ମହାବାତ୍ୟା ଏବଂ ବାରମ୍ବାର ବନ୍ୟା ଭଳି ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯୟ ଜୀବିକା ନିର୍ବାହରେ ବ୍ୟାଘାତ ସୃଷ୍ଟି କରିଆସିଛି, ଭିତ୍ତିଭୂମିକୁ ନଷ୍ଟ କରିଆସିଛି ଏବଂ ରାଜ୍ୟର ସମ୍ବଳକୁ ନଷ୍ଟଭ୍ରଷ୍ଟ କରି ଦାରିଦ୍ର୍ୟର କୁଚକ୍ରକୁ ସ୍ଥାୟୀ କରିରଖିଛି । ପ୍ରଚୁର ଖଣିଜ ସମ୍ପଦ ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ (ଭାରତର ୩୫ ପ୍ରତିଶତ ଲୁହାପଥର, ୫୦ ପ୍ରତିଶତ ବକ୍ସାଇଟ୍), ଓଡ଼ିଶାର ଶିଳ୍ପ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ଅସମାନ ରହିଆସିଛି । ରାଜ୍ୟର ମୋଟ ଘରୋଇ ଉତ୍ପାଦନ ବା ଜିଡିପିରେ ଖଣିଖାଦାନର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଯୋଗଦାନ ରହିଛି ସତ କିନ୍ତୁ ଏହା ଅଳ୍ପ କିଛି ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଙ୍କୁ ହିଁ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଇଥାଏ ଏବଂ ଲାଭ ପ୍ରାୟତଃ ରାଜ୍ୟ ବାହାରକୁ ଚାଲି ଯାଇଥାଏ । ଅପର୍ଯାପ୍ତ ସଡ଼କ ଏବଂ ବନ୍ଦର ଭଳି ଖରାପ ଭିତ୍ତିଭୂମି ବ୍ୟାପକ ଶିଳ୍ପ ବିକାଶରେ ବାଧା ସୃଷ୍ଟି ।
ALSO READ https://purvapaksa.com/rmrc-bhubaneswar-develops-advanced-malaria-vaccine/
