ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇବାରୁ ୭୮ ବର୍ଷ ବିତି ଯାଇଛି। ଏହି ସମୟରେ ଅତି କମରେ ତିନି ପିଢ଼ି ବଦଳି ଯାଇଛି। ସେହି ସମୟରେ ଯେଉଁ ଦାମରେ ଜିନିଷ ମିଳୁଥିଲା, ତାହା ଏବେ ଖୁଚୁରା ପଇସାରେ ମଧ୍ୟ ଗଣା ଯାଉ ନାହିଁ। ସେହି ସମୟ କେତେ ଶସ୍ତା ଥିଲା ତାହା ଚିନ୍ତା କରିବା କଷ୍ଟକର, ଯେତେବେଳେ ୨ଟଙ୍କା ୫୦ ପଇସାରେ ଏକ କିଲୋ ଶୁଦ୍ଧ ଘିଅ ମିଳୁଥିଲା ଏବଂ ୧୨ ପଇସାରେ ଏକ କିଲୋ ଦୁଧ। ୯୦ ଟଙ୍କାରେ ଏକ ସାଇକେଲ କିଣା ଯାଇ ପାରୁଥିଲା। ଏବେ ଯେଉଁ ସୁନା ପ୍ରାୟ ୯୯,୦୦୦ ଟଙ୍କା ପ୍ରତି ତୋଳାରେ ମିଳୁଛି, ସେତେବେଳେ ତାହା ୮୮ ଟଙ୍କା ପ୍ରତି ତୋଳାରେ ମିଳୁଥିଲା।
୧୯୪୭ରେ ଗୋଟିଏ ଟଙ୍କାରେ ଆପଣ ୨-୩ କିଲୋ ଗହମ କିଣି ପାରୁଥିଲେ। ଅଧା କିଲୋ ଶୁଦ୍ଧ ଘିଅ କିଣି ଘରକୁ ଆଣି ପାରୁଥିଲେ, ୧୦ କିଲୋରୁ ଅଧିକ ଆଳୁ କିଣି ଘରେ ସାଇତି ରଖି ପାରୁଥିଲେ ଏବଂ ସପ୍ତାହ ସାରା ପାଇଁ ପନିପରିବା ଓ ଡାଲି କିଣି ପାରୁଥିଲେ।
ଏବେ ଯେଉଁ ସାଇକେଲ ୬୦୦୦ ଟଙ୍କାରୁ ୯୦୦୦ ଟଙ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମିଳୁଛି, ସେତେବେଳେ ତାହା ୯୦ ଟଙ୍କାରୁ ୧୧୦ ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟରେ ମିଳୁଥିଲା ଏବଂ ସେତେବେଳେ ସାଇକେଲ ହିଁ ସାମାଜିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ପ୍ରତୀକ ବୋଲି ଗଣା ଯାଉଥିଲା। ସ୍କୁଟର ଓ ବାଇକ ସେତେବେଳେ ଖୁବ୍ କମ ଦେଖାଯାଉଥିଲା ଏବଂ କାର ରଖିବାର ସାମର୍ଥ୍ୟ କେବଳ ରାଜା ମହାରାଜା, ବଡ଼ ଶିଳ୍ପପତି, ବ୍ୟବସାୟୀ ଓ ବଡ଼ ଓକିଲମାନଙ୍କ ପାଖରେ ହିଁ ଥାଏ ବୋଲି ବିଚାର କରାଯାଉଥିଲା।
ଡାକ – ଭାରତୀୟ ଡାକ ବିଭାଗ ଅନୁସାରେ, ୧୫ ଅଗଷ୍ଟ ୧୯୪୭ରେ ଗୋଟିଏ ଲଫାଫାର ଡାକ ଶୁଳ୍କ ଦେଢ଼ ଅଣା, ଅର୍ଥାତ୍ ୦୯ ପଇସା ଥିଲା। ସେତେବେଳେ ଡାକ ବିଭାଗ ଲଫାଫାର ଓଜନ ଗ୍ରାମରେ ନୁହେଁ, ତୋଳାରେ ମାପୁଥିଲା। ପ୍ରତି ଅତିରିକ୍ତ ତୋଳା ଓଜନ ପାଇଁ ଲଫାଫାର ଡାକ ଶୁଳ୍କ ୦୬ ପଇସା, ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ଅଣା ବଢ଼ୁଥିଲା। ପୋଷ୍ଟକାର୍ଡର ମୂଲ୍ୟ ୦୬ ପଇସା ଥିଲା। ପରବର୍ତ୍ତୀ ଦଶ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଏହାର ମୂଲ୍ୟ ବଢ଼ିଥିଲା, କିନ୍ତୁ ବହୁତ କମ। ୧୯୫୭ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତୀୟ ଡାକ ବିଭାଗର ଓଜନର ମାପକ ତୋଳା ହିଁ ଥିଲା।
ଡଲାର – ୧୯୨୫ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଡଲାରର ମୂଲ୍ୟ ଭାରତୀୟ ଟଙ୍କାଠାରୁ କମ ଥିଲା। ଏହାର ମୂଲ୍ୟ ଜାଣିଲେ ଆପଣ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇପାରନ୍ତି। ଗୋଟିଏ ଡଲାର ଆମର ୦.୧ ଟଙ୍କା, ଅର୍ଥାତ୍ ୧୦ ପଇସାର ସମାନ ଥିଲା। ୧୯୪୭ରେ ଗୋଟିଏ ଡଲାର ୪.୧୬ ଟଙ୍କାର ସମାନ ହୋଇଗଲା। ୧୯୬୫ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗୋଟିଏ ଡଲାର ୪.୭୫ ଟଙ୍କାର ସମାନ ରହିଲା। ତା’ପରେ ଏହା ୬ ଟଙ୍କା ୩୬ ପଇସା ହେଲା। ତା’ପରେ ଏହା ବଢ଼ିବା ଆରମ୍ଭ କଲା। ୧୯୮୨ରେ ଏହା ୯ ଟଙ୍କା ୪୬ ପଇସା ହେଲା। ତା’ପରେ ଏବେ ଏହା କେଉଁଠି ଅଛି ତାହା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣା।
ସୁନା – ଭାରତୀୟ ପୋଷ୍ଟ ଗୋଲ୍ଡ କ୍ୱାୟନ ସର୍ଭିସ ଅନୁସାରେ, ୧୯୪୭ରେ ୧୦ ଗ୍ରାମ ସୁନାର ମୂଲ୍ୟ ୮୮.୬୨ ଟଙ୍କା ଥିଲା। ଏବେ ଏହା ୪୪,୦୦୦ ଟଙ୍କାରୁ ଅଧିକ। ୧୯୪୭ ପରେ ସୁନା ଏକମାତ୍ର ଏପରି ଜିନିଷ ଯାହାର ଦାମ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ଜିନିଷ ତୁଳନାରେ ଅଧିକ ବଢ଼ିଛି।
ପେଟ୍ରୋଲ – ବର୍ତ୍ତମାନ ପେଟ୍ରୋଲର ଦାମ ୯୫ ଟଙ୍କାରୁ ୧୦୦ ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟରେ ଅଛି । ୧୯୪୭ରେ ଏହାର ଦାମ ମାତ୍ର ୨୭ ପଇସା ପ୍ରତି ଲିଟର ଥିଲା।
ବିମାନ ଯାତ୍ରା – ସ୍ୱାଧୀନତା ସମୟରେ ଦିଲ୍ଲୀରୁ ମୁମ୍ବାଇ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିମାନ ଟିକେଟର ମୂଲ୍ୟ ୧୪୦ ଟଙ୍କା ଥିଲା। ଏବେ ଏହା ୫୫୦୦ ଟଙ୍କା କିମ୍ବା ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ।
ଦୁଧ – ସେତେବେଳେ ଦୁଧର ଦାମ ୧୨ ପଇସା ପ୍ରତି ଲିଟର ଥିଲା ଏବଂ ଏବେ ଏହା ୪୮ ଟଙ୍କା ପ୍ରତି ଲିଟର କିମ୍ବା ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ ହୋଇଛି।
୧୯୪୭ରେ ପ୍ରକାଶିତ ଏକ ବିଜ୍ଞାପନ ଅନୁସାରେ, ସେତେବେଳେ ଭାରତରେ ବିକ୍ରି ହେଉଥିବା ଫୋର୍ଡ କମ୍ପାନୀର ବ୍ୟୁକ ୫୧ କାରର ମୂଲ୍ୟ ପ୍ରାୟ ୧୩,୦୦୦ ଟଙ୍କା ଥିଲା। ୧୯୩୦ରେ ଫୋର୍ଡର ଏ ମଡେଲ ଫେଟନ କାର ପ୍ରାୟ ୩୦୦୦ ଟଙ୍କାରେ ଭାରତରେ ବିକ୍ରି ହେଉଥିଲା।
୧୯୪୭ରୁ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖାଦ୍ୟ ଓ ପାନୀୟର ଦାମ ଏତେ ଅଧିକ ବଢ଼ିଛି ଯେ ଚିନ୍ତା କରିବା କଷ୍ଟକର। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଚିନି ପୂର୍ବରୁ ୪୦ ପଇସା ପ୍ରତି କିଲୋରେ ବିକ୍ରି ହେଉଥିଲା, ଆଳୁ ୨୫ ପଇସା ପ୍ରତି କିଲୋରେ ମିଳୁଥିଲା, ଯଦିଓ ଗାଁ ଗହଳିରେ ଏହା ଆହୁରି ଶସ୍ତା ଥିଲା। ୧୯୪୭ରୁ ୧୯୭୦ ଦଶକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଳୁ ଓ ଅନ୍ୟ ପନିପରିବାର ଦାମରେ ବେଶି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ତା’ପରେ ଏହା ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବଢ଼ିଲା। ୧୯୯୦ ଦଶକ ପରେ ମୂଲ୍ୟବୃଦ୍ଧିରେ ମହଙ୍ଗାଇର ପଙ୍ଖ ଲାଗି ଯାଇଥିଲା।
ସାବୁନ ଓ ଅନ୍ୟ ଜରୁରୀ ଜିନିଷର ଦାମରେ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖାଯାଏ। ଏବେ ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ ଆକାରର ସାବୁନ ୧୫-୨୦ ଟଙ୍କାରୁ କମରେ ମିଳେ ନାହିଁ, ଏବଂ ବ୍ରାଣ୍ଡ ଅନୁସାରେ ଏହାର ମୂଲ୍ୟ ଆହୁରି ବଢ଼ିଯାଏ। କେହି ଚିନ୍ତା କରି ପାରନ୍ତି କି ପୂର୍ବରୁ ଗୋଟିଏ ସାଇକେଲ ମାତ୍ର ୧୦୦ଟଙ୍କାରେ ମିଳୁଥିଲା? ଯଦିଓ ୧୯୭୦ ଦଶକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାଇକେଲ ୧୫୦ ଟଙ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମିଳୁଥିଲା। ସିନେମା ଟିକେଟର ଦାମ ଅତ୍ୟଧିକ ବଢ଼ିଛି ମନେହୁଏ, କିନ୍ତୁ ଖବରକାଗଜର ଦାମ ଅନ୍ୟ ଜିନିଷର ତୁଳନାରେ ବେଶି ବଢ଼ି ନାହିଁ।
ALSO READ https://purvapaksa.com/is-pakistan-lying-about-the-date-of-its-independence-day/
