ତେଜେଶ୍ୱର ପଟ୍ଟନାୟକ
ରାଜ୍ୟ ବିଧାନସଭାରେ ପାରିତ ବିଲ୍ଗୁଡ଼ିକୁ ଅନୁମୋଦନ ବନ୍ଦ କରିବା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ନିକଟରେ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟଙ୍କ ଐତିହାସିକ ରାୟ ପରେ ଭାରତର ସଂଘୀୟ ଢାଞ୍ଚାରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଭୂମିକା ପୁଣିଥରେ ଚର୍ଚ୍ଚାକୁ ଆସିଛି। କେନ୍ଦ୍ର-ରାଜ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ଉପରେ ସୁଦୂରପ୍ରସାରୀ ପ୍ରଭାବ ପକାଉଥିବା ଏହି ରାୟରେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଭାବରେ ନିର୍ବାଚିତ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପାରିତ ବିଲ୍ଗୁଡ଼ିକୁ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାଳ ପାଇଁ ସ୍ଥଗିତ ରଖିବା ପାଇଁ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ପଦକ୍ଷେପ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱାରୋପ କରିଛନ୍ତି।
ଅଦାଲତଙ୍କ ରାୟ ସାମ୍ବିଧାନିକ ଯଥାର୍ଥତା ଏବଂ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମାନଦଣ୍ଡକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଭାବେ ଦୋହରାଇଛି। ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଦୀର୍ଘ ଦିନର ନିଷ୍କ୍ରିୟତା ଯୋଗୁଁ ସମ୍ପୃକ୍ତ ରାଜ୍ୟରେ ଆଇନଗତ ପ୍ରକ୍ରିୟା ବାଧାପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିବାରୁ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ଏହାକୁ ନାପସନ୍ଦ କରିଛନ୍ତି। ଏଭଳି ୧୦ଟି ବିଚାରାଧୀନ ବିଲ୍କୁ ମଞ୍ଜୁରି ଦେଇ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ରାଜ୍ୟ ବିଧାନସଭାର ଅଧିକାରକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା ସହ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ବଜାୟ ରଖିଛନ୍ତି।
ଏହି ରାୟ ଏକ ସ୍ପଷ୍ଟ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଛି। ରାଜ୍ୟପାଳମାନେ ସାମ୍ବିଧାନିକ ଦାୟିତ୍ୱ ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ଲୋକଙ୍କ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଇଚ୍ଛାରେ ବାଧା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ବିଲ୍ ଅଟକାଇବା ପରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାଳବିଳମ୍ବ ମଧ୍ୟ ରାଜ୍ୟର ବିକାଶକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରେ।
ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନର ଧାରା ୨୦୦ ଅନୁଯାୟୀ ରାଜ୍ୟପାଳ କୌଣସି ବିଲ୍କୁ ଅନୁମୋଦନ ଦେବା, ଏହାକୁ ଅଟକାଇବା, ଫେରାଇଦେବା (ଯଦି ଏହା ଅର୍ଥ ବିଲ୍ ନୁହେଁ) କିମ୍ବା ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କ ବିଚାର ପାଇଁ ସଂରକ୍ଷିତ ରଖିବା ଆବଶ୍ୟକ। ଯଦିଓ ଏହି ଧାରାରେ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ପାଇଁ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସମୟ ସୀମା ରଖାଯାଇନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଅଦାଲତ ଏହି ଅସ୍ପଷ୍ଟତାକୁ ଦୂର କରି ତିନିମାସ ମଧ୍ୟରେ ରାଜ୍ୟପାଳ ଉପଯୁକ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି।
ଏହି ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାମା ସରକାରୀ ହସ୍ତକ୍ଷେପର ଅପବ୍ୟବହାରକୁ ରୋକିବା ସହ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଆଇନଗତ ପ୍ରକ୍ରିୟା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବ ବୋଲି ଆଶା କରାଯାଉଛି।
କେରଳ, ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗ, ତେଲେଙ୍ଗାନା, ପଞ୍ଜାବ ଏବଂ ତାମିଲନାଡୁ ଭଳି ରାଜ୍ୟରେ ରାଜ୍ୟପାଳ ଓ ବିରୋଧୀ ଶାସିତ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିବାଦ ବଢ଼ୁଥିବା ସାମ୍ପ୍ରତିକ ରାଜନୈତିକ ଦୃଶ୍ୟପଟରେ ଏହି ରାୟ ବିଶେଷଭାବେ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ। ବିଲ୍ ଅନୁମୋଦନ, ଆଇନଗତ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଓ ପ୍ରଶାସନିକ ନିଷ୍ପତ୍ତିକୁ ନେଇ ମତଭେଦ ସାଧାରଣରେ ବିବାଦରେ ପରିଣତ ହେବା ସହ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ନିରପେକ୍ଷତା ଓ ଆଚରଣ ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି।
ଏହାବ୍ୟତୀତ ଧାରା ୩୫୬ ଅନୁଯାୟୀ ରାଜ୍ୟରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଶାସନ ଲାଗୁ କରିବା ପାଇଁ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଅଧିକାରକୁ ଅନେକ ସମୟରେ ରାଜନୈତିକ ଅସ୍ତ୍ରଭାବେ ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ବିଶେଷ କରି କଂଗ୍ରେସ ଶାସନ କାଳରେ ବିରୋଧୀ ଶାସିତ ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କୁ ବହିଷ୍କାର କରିବା ପାଇଁ ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଅପବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଛି। ଏପରି ହସ୍ତକ୍ଷେପ ବେଳେବେଳେ ଆବଶ୍ୟକ ହେଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ନୀତିକୁ କ୍ଷୁଣ୍ଣ କରିନାହିଁ ଏବଂ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସଂଘୀୟ ଢାଞ୍ଚାକୁ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଇଛି।
ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଭୂମିକାକୁ ନେଇ ବିତର୍କ ନୂଆ ନୁହେଁ। ସମ୍ବିଧାନସଭାର ବିତର୍କ ସମୟରେ ଡ. ବିଆର୍ ଆମ୍ବେଦକର ରାଜ୍ୟପାଳମାନଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟ ବିଧାନସଭାଦ୍ୱାରା ନିର୍ବାଚିତ କରିବାର ବିଚାରକୁ ଦୃଢ଼ତାର ସହ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିଥିଲେ। ସେ ଦୃଢ଼ୋକ୍ତି ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ ଯେ ରାଜ୍ୟପାଳ ମୁଖ୍ୟତଃ ଜଣେ ସାମ୍ବିଧାନିକ ମୁଖ୍ୟ ଯାହାର କୌଣସି ପ୍ରକୃତ କାର୍ଯ୍ୟନିର୍ବାହୀ କ୍ଷମତା ନାହିଁ ଏବଂ ଜଣେ ନିର୍ବାଚିତ ରାଜ୍ୟପାଳ ଅତ୍ୟଧିକ ପ୍ରାଦେଶିକ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଚାପ ପକାଇପାରନ୍ତି, ଯାହା ଭାରତୀୟ ସଂଘର ଏକତାକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରେ।
ତେବେ ସାମ୍ପ୍ରତିକ ସ୍ଥିତି ଆମକୁ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ପୁନର୍ବିଚାର କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛି। ପ୍ରାୟତଃ ରାଜନୈତିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ନିର୍ବାଚିତ ହେଉଥିବା କେନ୍ଦ୍ରର ଜଣେ ନିଯୁକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଭାବରେ ନିର୍ବାଚିତ ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ଜନାଦେଶକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିପାରୁଥିବା ସ୍ବେଚ୍ଛାକୃତ କ୍ଷମତା କାହିଁକି ପ୍ରଦାନ କରାଯିବ?
ସାମ୍ପ୍ରତିକ ବର୍ଷଗୁଡ଼ିକରେ ସାମ୍ବିଧାନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ସାମ୍ବିଧାନିକ ନୈତିକତା ଏବଂ ସମବାୟ ସଂଘବାଦ ଏସବୁ ଭାବନାର ଅବକ୍ଷୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି। କେତେକ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଆଚରଣ ଗମ୍ଭୀର ଚିନ୍ତା ବଢ଼ାଇଛି ଏବଂ ବେଳେବେଳେ ସେମାନେ ଯେଉଁ ସମ୍ବିଧାନକୁ ବଜାୟ ରଖିବାକୁ ଶପଥ ନେଇଛନ୍ତି ତାହାର ଉଲ୍ଲଂଘନ କରୁଥିବା ଜଣାପଡ଼ିଛି। ଭାରତର ସାମ୍ବିଧାନିକ ଢାଞ୍ଚାରେ ରାଜ୍ୟପାଳ ଏକ ଅନନ୍ୟ ସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରିଛନ୍ତି, ଯାହା କେନ୍ଦ୍ର ଏବଂ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ସେତୁ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି।
ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ମୁଖ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କ ତୁଳନାରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କର ଅଧିକ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ କ୍ଷମତା ରହିଛି। ଝୁଲା ବିଧାନସଭା କିମ୍ବା ସାମ୍ବିଧାନିକ ସଙ୍କଟ ଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଏହି କ୍ଷମତା ବିଶେଷ ଭାବରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ। ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ନିଯୁକ୍ତି ପ୍ରକ୍ରିୟା ବି ସମାଲୋଚନାର ଶିକାର ହୋଇଛି। ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ କେନ୍ଦ୍ରରେ ଶାସକ ଦଳ ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ରାଜନେତା କିମ୍ବା ଅମଲାମାନଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟପାଳଭାବେ ନିଯୁକ୍ତ କରାଯାଏ। ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ନିରପେକ୍ଷତାକୁ ନେଇ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇବା ସହ ସଂସ୍କାର ପାଇଁ ଦାବି ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।
ସମାଲୋଚକମାନେ ଯୁକ୍ତି ବାଢ଼ିଛନ୍ତି ଯେ ଏଭଳି ନିଯୁକ୍ତି ସମ୍ବିଧାନର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ କ୍ଷୁଣ୍ଣ କରିଥାଏ। କେନ୍ଦ୍ର ଏବଂ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ସାମ୍ବିଧାନିକ ସନ୍ତୁଳନ ବଜାୟ ରଖିବାରେ ସକ୍ଷମ ଏକ ନିରପେକ୍ଷ ଏବଂ ସମ୍ମାନଜନକ ପଦବୀର ପରିକଳ୍ପନା ସହ ରାଜ୍ୟପାଳ ପଦବୀ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା।
ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ କ୍ଷମତା ସଂକ୍ରାନ୍ତ ସାମ୍ବିଧାନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ସ୍ପଷ୍ଟତାର ଅଭାବ ଏହି ଜଟିଳତାକୁ ଆହୁରି ବଢ଼ାଇ ଦେଇଛି। ଉଦାହରଣସ୍ୱରୂପ, ଝୁଲା ବିଧାନସଭା ସମୟରେ ସରକାର ଗଠନ ପାଇଁ ଦଳକୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରିବାରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଭୂମିକା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ରୁଚିଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇପାରେ। ଏହାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ଏସ୍ ଆର୍ ବୋମାଇ ମାମଲା (୧୯୯୪)ରେ ରାଜନୈତିକ ଅସ୍ଥିରତା, ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ବିଶୃଙ୍ଖଳା କିମ୍ବା ସାମ୍ବିଧାନିକ ମାନଦଣ୍ଡକୁ ବଜାୟ ରଖିବାରେ ବିଫଳତା ଭଳି ସାମ୍ବିଧାନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ବିଭ୍ରାଟକୁ ବୈଧଭାବେ ଦାବି କରାଯାଇପାରିବ ବୋଲି ଦର୍ଶାଇଥିଲେ।
ଅରୁଣାଚଳ ପ୍ରଦେଶ ଉପବାଚସ୍ପତି ବନାମ ନବମ ରେବିୟା ମାମଲା (୨୦୧୬)ରେ ଅନ୍ୟ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ରାୟରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ କ୍ଷମତାକୁ ଆହୁରି ହ୍ରାସ କରାଯାଇଛି। ଅଦାଲତ ଗୁରୁତ୍ୱାରୋପ କରିଥିଲେ ଯେ ଧାରା ୧୬୩ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧିକାର ପ୍ରଦାନ କରେ ନାହିଁ ଏବଂ ସେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପରିଷଦର ପରାମର୍ଶ କ୍ରମେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ। ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ଏହା ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ ରାଜ୍ୟ ବିଧାନସଭାକୁ ସମନ କରିବା, ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା କିମ୍ବା ଭଙ୍ଗ କରିବା ଉପରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନ୍ୟାୟିକ ସମୀକ୍ଷା ଅଧୀନରେ ରହିଛି, ଯାହା ଉତ୍ତରଦାୟିତ୍ୱ ପାଇଁ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।
ରାଜ୍ୟପାଳପଦବୀକୁ ନେଇ ବାରମ୍ବାର ବିବାଦ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଥିବା କାରଣରୁ ୨୦୦୭ମସିହାରେ କେନ୍ଦ୍ର-ରାଜ୍ୟ ସମ୍ପର୍କର ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ସଂସ୍କାର ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେବା ପାଇଁ ପଞ୍ଚି କମିଶନ ଗଠନ କରାଯାଇଥିଲା। ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଭୂମିକା ଓ ନିଯୁକ୍ତି ସମ୍ପର୍କରେ ଆୟୋଗ ଅନେକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁପାରିସ କରିଛନ୍ତି। ଏଥିରେ ରହିଛି:-
ନିଯୁକ୍ତି ପୂର୍ବରୁ ରାଜ୍ୟପାଳ ପଦ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥୀଙ୍କର ଅତି କମରେ ଦୁଇବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କୌଣସି ସକ୍ରିୟ ରାଜନୈତିକ ସମ୍ପୃକ୍ତି ନ ଥିବା ଆବଶ୍ୟକ। ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ, ଗୃହମନ୍ତ୍ରୀ, ଲୋକସଭା ବାଚସ୍ପତି ଏବଂ ସମ୍ପୃକ୍ତ ରାଜ୍ୟର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ ଗଠିତ ଚୟନ କମିଟି ରାଜ୍ୟପାଳ ଚୟନ କରିବା ଉଚିତ। ସାମ୍ବିଧାନିକ ଅନିୟମିତତା କ୍ଷେତ୍ରରେ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କୁ ହଟାଇବା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପ ପାରିତ କରିବା ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ବିଧାନସଭାଗୁଡ଼ିକୁ କ୍ଷମତା ଦିଆଯିବା ଉଚିତ। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ ଏହି ପ୍ରଗତିଶୀଳ ପରାମର୍ଶକୁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗ୍ରହଣ କରିନାହାନ୍ତି।
ଏବେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ପଞ୍ଚି କମିଶନଙ୍କ ସୁପାରିସକୁ ଗମ୍ଭୀରତାର ସହ ବିଚାର କରିବା ଜରୁରୀ ହୋଇପଡ଼ିଛି। ଗୃହୀତ ହୋଇ ସାରିଥିବା ବିଲ୍କୁ ରୋକିବାରେ ତାମିଲନାଡ଼ୁ ରାଜ୍ୟପାଳଙ୍କ ଆଚରଣକୁ ନେଇ ନିକଟରେ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟର ଖଣ୍ଡପୀଠ ଦେଇଥିବା ରାୟ କେନ୍ଦ୍ର-ରାଜ୍ୟ ସମ୍ପର୍କକୁ ସୁସ୍ଥ ରଖିବାର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ମନେ ପକାଇଦେଇଛି।
ପଞ୍ଚି ଆୟୋଗର ସୁପାରିଶକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାଦ୍ୱାରା ରାଜ୍ୟପାଳମାନେ ରାଜନୈତିକ ଦୂତଙ୍କ ପରିବର୍ତ୍ତେ ସମ୍ବିଧାନର ନିରପେକ୍ଷ ରକ୍ଷକ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବାରେ ସହାୟକ ହେବ। ବିଶେଷ କରି ଏହା ସଂଘୀୟ ଢାଞ୍ଚା ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ଫେରାଇ ଆଣିବ ଏବଂ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଓ ସମବାୟ ଶାସନର ନୀତିକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବ।
ଭାରତର ବିବିଧତାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ରାଜ୍ୟପାଳ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ରର କ୍ଷମତା ଏବଂ ସ୍ୱୟଂଶାସିତ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକର ଅଧିକାର ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ତୁଳନ ରକ୍ଷା କରିବା ଜରୁରୀ। ରାଜ୍ୟପାଳ ପଦର ନିରପେକ୍ଷତା ବଜାୟ ରଖିଲେ ହିଁ ଆମ ଦେଶ ପ୍ରକୃତରେ ସମବାୟ ସଂଘବାଦର ଭାବନାକୁ ବଜାୟ ରଖିପାରିବ ଏବଂ ଏହାର ବିବିଧ ଏବଂ ଜୀବନ୍ତ ରାଜନୀତି ମଧ୍ୟରେ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିପାରିବ।
Also readhttps://purvapaksa.com/odia-god/