INDIA : ଭାରତ ଉପରେ ପ୍ରଥମ ମୁସଲମାନ ଆକ୍ରମଣର ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ବି ହିନ୍ଦୁ ସଂଗଠିତ ନ ହେବା ପଛର କାରଣ କ’ଣ ଇତିହାସକୁ ଅସ୍ୱୀକାର?
(ମୂଳ ହିନ୍ଦି ନିବନ୍ଧର ଅନୁବାଦ, ଲେଖକ : ପିଟି ରାଜୁଶର୍ମା)
ଇତିହାସ ଆଲମାରିରେ ସଜା ହେବା ଭଳି ଜିନିଷ ନୁହେଁ। ଇତିହାସ ହେଉଛି ତାହା ଯାହା ଅତୀତର ଭୂଲର ସମୀକ୍ଷା କରିବାର ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥାଏ,ବୁଦ୍ଧି ଓ ବିବେକ ଦିଏ । ଇତିହାସ ବର୍ତ୍ତମାନ ଉପରେ ଛିଡା ହୋଇ ସୁରକ୍ଷିତ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଓ ପଥପ୍ରଦର୍ଶନ କରେ । ଯେଉଁ ଜାତି ନିଜ ଇତିହାସ ଭୁଲି ଯାଏ,ସେହି ଜାତିର ପତନ ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ । ଆଉ ସତ ହେଲା ହିନ୍ଦୁ ଇତିହାସରୁ ଆଜି ଯାଏ କିଛି ମଧ୍ୟ ଶିଖି ନାହିଁ ।
ମୁଁ ସମୀକ୍ଷା କରିଥିବା ଦୁଇଟି ଇତିହାସ ପୁସ୍ତକ ହେଉଛି ରାମଧାରୀ ସିଂ ଦିନକରଙ୍କ ‘ସଂସ୍କୃତି କେ ଚାର ଅଧ୍ୟାୟ’ ଏବଂ କହ୍ନେୟା ଲାଲ ମୁନ୍ସିଙ୍କ ‘ଜୟ ସୋମନାଥ’। ତେବେ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଚତୁର୍ସେନ ସୋମନାଥ ନାମକ ଏକ ଗଳ୍ପ ପୁସ୍ତକ ମଧ୍ୟ ଲେଖିଛନ୍ତି, ଏହାର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଓ ଆଧାର ହେଉଛି ମୁନ୍ସିଙ୍କ ପୁସ୍ତକ, ତାକୁ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ପଢ଼ିଛି।
ଦିନକର ଜୀ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ବିନ୍ କାସିମ ୭୧୨ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ସିନ୍ଧ ଉପରେ ଇସଲାମିକ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ରାଜା ଦହିର ସେଠାରେ ଶାସନ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଏହା ଥିଲା ଭାରତ ଉପରେ ପ୍ରଥମ ଇସଲାମିକ ଆକ୍ରମଣ । ଏହି ଆକ୍ରମଣରେ ରାଜା ଦାହିର ନିହତ ହୋଇଥିଲେ। ଏହାପରେ କ’ଣ ହେଲା? ଦାହିରଙ୍କ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଭୋଗଦାସି କରି ଲୁଟ୍ କରି କାସିମ ଆରବ ଫେରି ଯାଇଥିଲା।
ଭାରତ ଇତିହାସରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଜଣେ ନାରୀକୁ ନାରୀ ଭାବରେ ବିବେଚନା କରାଗଲା ଏବଂ ରାଜାଙ୍କ ପରାଜୟକୁ ନାରୀର ଶୀଳତା ଭଙ୍ଗର ମନ୍ଦ ଦର୍ଶନ ଭଳି ଧାରଣା ଭାରତକୁ ଆସିଲା।
ବାବର ମାତ୍ର ୧୨୦୦୦ ଅଶ୍ବାରୋହୀ ବାହିନୀ ସହିତ ଆସେ ଏବଂ ଭାରତରେ ମୋଗଲ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ମୁଳ ରଖେ । ଖିଲଜୀ ୨୫୦ ଜଣ ଆକ୍ରମଣକାରୀଙ୍କୁ ନେଇ ବିହାର ଅଧିକାର କରିନିଏ । ମହମୁଦ ଗଜନବୀ ଆମର ପ୍ରିୟ ଭଗବାନ ସୋମନାଥଙ୍କ ମନ୍ଦିରକୁ ଅସମ୍ମାନ କରନ୍ତି ଏବଂ ଆମେ କେବଳେ ମୁକଦର୍ଶକ ହୋଇ ଦେଖୁ।
ଇସ୍ଲାମିକ ଆକ୍ରମଣ ଏବଂ ଭାରତର ବିଖଣ୍ଡନ ପଛର କାରଣ କ’ଣ ଥିଲା?
ଦିନକର ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ହର୍ଷବର୍ଦ୍ଧନଙ୍କ ପରେ ଏହି ଦେଶରେ କୌଣସି ସମ୍ରାଟ ନ ଥିଲେ ଯିଏ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଅଧିକାରକୁ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ରଖିବେ । କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଶକ୍ତିର ପତନ ସହିତ ଅନେକ ଆଞ୍ଚଳିକ ଶକ୍ତି ଉଭା ହୋଇଥିଲେ । ସେମାନେ ନିଜ ସୀମା ସୁରକ୍ଷିତ କରିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲେ ଓ ପରସ୍ପର ସହିତ ସଂଘର୍ଷରେ ଲିପ୍ତ । ହର୍ଷବର୍ଦ୍ଧନଙ୍କ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ପତନ ସହିତ ଏହି ରାଷ୍ଟ୍ର ନିଜର ରାଜନୈତିକ ଚେତନା ହରାଇଥିଲା। ଯାହାର ପରିଣାମ ହେଲା କିଛି ପାଗଳ ଆସି ଆମକୁ ଲୁଟିଲେ ଓ ଗୋଲାମ କଲେ । ମୋଗଲମାନେ ଆସି ଆମକୁ ନିଜ ଅକ୍ତିଆରକୁ ନେଇଗଲେ । ଇଂରେଜମାନେ ଆସି କ୍ଷମତା ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ ଏବଂ ଆମକୁ ବହୁତ ଶୋଷଣ କରିଥିଲେ । ଆମକୁ ସମୁଦାୟ ଏକ ହଜାର ବର୍ଷର ଦାସତ୍ୱ ସହିବାକୁ ପଡ଼ିଲା।
କହ୍ନେୟା ଲାଲ ମୁନ୍ସି ‘ଜୟ ସୋମନାଥ’ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ଗଜନିର ଅମୀର ଆସିଲେ ସେତେବେଳେ ଝଲୋରେରେ ବକ୍ପତିରାଜ ଶାସନ କରୁଥିଲେ। ବଲ୍ଭିର ରାଜା ଭୀମଦେବ ଗଜନବୀଙ୍କ ସହ ଲଢ଼ିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ସହଯୋଗ ପାଇଁ ଝଲୋରେଙ୍କୁ ବାର୍ତ୍ତା ପଠାଇଲେ, ବକ୍ପତିରାଜ ଏହା କହି ମନା କରିଦେଲେ ଯେ ଏହା ତୁମ ମାମଲା, ଯାହା କରିବା କଥା ନିଜେ କର ।
ଫଳରେ ଗଜନିର ଅମୀର ଆସି ସୋମନାଥଙ୍କୁ ଭାଙ୍ଗିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ। ଏହାର କାରଣ ହେଲା ଆମେ ନିଜକୁ ଆଞ୍ଚଳିକ ଶତ୍ରୁରେ ବିଭକ୍ତ କରି ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ଲଢ଼େଇ କରୁଥିଲୁ। ଆମେ କେବଳ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଦେଖୁଥିଲୁ, ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ବାହ୍ୟ ବିପଦକୁ ଅଣଦେଖା କରୁଥିଲୁ । ଫଳରେ ଦେଶ ଅପମାନ, ଶୋଷଣ ଓ ବିନାଶର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲା।
ବର୍ତମାନର ଭାରତ, ହିନ୍ଦୁ ଏବଂ ବିଭାଜନର ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର
ନିକଟରେ ସରିଥିବା ହରିଆନା ଓ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ନିର୍ବାଚନରେ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଯୋଗୀ ଆଦିତ୍ୟନାଥଙ୍କ ବକ୍ତବ୍ୟ ବଟୋଗେ ତୋ କଟୋଗେ,ଢେର ବିବାଦ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା । ଯଦି ନିର୍ବାଚନ ରାଜନୀତିକୁ ପଛରେ ରଖି ଆମେ କେବଳ ଏହାକୁ ହିନ୍ଦୁ ସ୍ୱାର୍ଥ ଓ ଏକତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଦେଖିବା ତେବେ ଜାଣିବା ଯେ, ଇତିହାସରେ ଏହାର ନଜିର ରହିଛି ଯେତେବେଳେ ବି ହିନ୍ଦୁ ଏକତା ଧ୍ୱଂସ ହୋଇଛି ସେତେବଳେ ହିନ୍ଦୁ ଦସତ୍ୱ ବରଣ କରିଛି । ରାଜନୀତିକୁ ଏକ କୋଣରେ ରଖି ଯଦି କେହି ଏହି ବାକ୍ୟ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି, ତେବେ ଏହି ତିକ୍ତ ସତ୍ୟକୁ କେହି ଅସ୍ୱୀକାର କରିପାରିବେ ନାହିଁ ।
ଆସନ୍ତୁ ଏହାକୁ ୪ଟି ଉଦାହରଣ ସହିତ ବୁଝିବା:
- ତୁଷ୍ଟୀକରଣ ଉପରେ ସାମାନ୍ୟତମ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଲେ ଯେଉଁଭଳି ଭାବେ ହିଂସା ହେଉଛି
- ଯେଉଁଭଳି ଭାବେ ନାରା-ଏ-ତକବୀର ସହ ଭୟ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଉଛି।
- ଅନୁକୂଳ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନ ଆସିଲେ ଅଦାଲତରେ ଅବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥାଏ।
- ପୂଜା ନାଁରେ ଯେଉଁ ପ୍ରକାର ଉନ୍ମାଦନା ବିସ୍ତାର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଏ।
ଉପରୋକ୍ତ ୪ଟି ଉଦାହରଣ ସମାଜରେ ପ୍ରତିଦିନ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି। ସେହି ମାନସିକତା ହିଁ ବାରମ୍ବାର ଏହାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପ୍ରକାଶ କରିଥାଏ। ଏସବୁ ଘଟଣା/ଘଟଣାକୁ ସ୍ୱାଭାବିକ କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ଏହା ସେହିଭଳି ଘଟଣାକ୍ରମ ଯାହା ୧୯୪୭ମସିହାରେ ଘଟିଥିଲା, ଯାହାର ପରିଣାମ କ’ଣ ତାହା କହିବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ।
କେବଳ ଭାରତ ନୁହେଁ, ବିଶ୍ୱର କୌଣସି ଦେଶ ଏହି ବିଚାରଧାରାରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ନୁହଁନ୍ତି । ଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା ନାମରେ ଅଶାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପାଇଁ ଯେଉଁ ଭଳି ଯୋଜନାବଦ୍ଧ ପ୍ରୟାସ କରାଯାଉଛି ତାହା କାହାଠାରୁ ଲୁଚି ନାହିଁ।
ଆମେ ସେହି ଚିନ୍ତାଧାରାରୁ ଆସିଥିବା ଲୋକ ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବ ଭବନ୍ତୁ ସୁଖିନାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ । କିନ୍ତୁ ବାରମ୍ବାର ଯେତେବେଳେ ଆମ ଅଧିକାରକୁ ହଡ଼ପ କରି ଆତଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଉଛି, ସେତେବେଳେ ମାମଲା ଗମ୍ଭୀର ଓ ଅଧିକ ହୋଇଯାଏ। ତେଣୁ ଚିନ୍ତା କରି ସମାଧାନ ଦିଗରେ ଆଗେଇ ଯାଆନ୍ତୁ, ଏହା ସମୟର ଆବଶ୍ୟକତା!
